|
Po raz pierwszy były wzmiankowane w spisach urzędowych w 1383r. po łacinie i
niemiecku jako Polonicalis Rastlowitz. W 1531 zostały
wymienione po łacinie i po polsku jako Raslowice
Polonicalis. Później były zanotowane w źródłach jako Polski Raslawicz. Nazwa
Polnisch Raselwitz wprowadzona została w XVIIw. W 1845 r. występowały jako
Polskie Racławice. Polską zdrobniałą formę wprowadzono tu dla odróżnienia
Racławic Niemieckich (Deutsch Rasselwitz) leżących także w powiecie
prudnickim. W oficjalnych niemieckich dokumentach określano je jako
Polnisch Rasselwitz, czy też Polskie Raslowice. Dopiero w latach
trzydziestych XX w. władza hitlerowska zmieniła nazwę na typowo niemiecką-
Rosstal.
W latach trzydziestych XIX w. znajdował się tu majątek należący do barona
Sehrr-Thoss z Kujaw. Wieś w 1828 r. liczyła 91 domów i 518 mieszkańców w tym
6 ewangelików z kościołem w Krapkowicach. Racławiczki posiadały również
wtedy młyn wodny. Wraz ze zniesieniem poddaństwa tutejszy kierownik szkoły i
42 chłopów otrzymali prawo wypasu bydła na królewskim obwodzie leśnym
Dziedzice. To prawo zostało w 1864r. podwojone i zrefundowane. W latach
sześćdziesiątych XIX w. Wieś zamieszkiwało 17 kmieci czyli tzw. pełnych
chłopów, 19 zagrodników, 57 chałupników. Posiadali oni 1112 mórg ziemi
ornej. Właściciele gruntów i nauczyciele przed zniesieniem poddaństwa
podlegali obwodowi leśnemu w Dziedzicach. Majątek w Racławiczkach zmienił
wtedy właściciela. Został nim jeden z najbogatszych ludzi na Śląsku,
porucznik z Miechowic pod Bytomiem Hubert von Fiele-Winckler. Generalna
dyrekcja tego dużego majątku obejmująca kopalnie, huty, fabryki i
gospodarstwa rolne znajdowała się w Katowicach. Majątek szlachecki w
Racławiczkach miał 467 ha, w tym 120 ha ziemi ornej i 238 ha lasu. Folwark
wprawdzie specjalizował się w leśnictwie, lecz w działalności rolnej
ukierunkowany był na hodowlę krów i owiec.
Według powieści najstarszych mieszkańców wsi kaplica, która znajduje
się na ulicy Leśnej (niedaleko lasu w drodze na Serwitut) związana
jest też pewna legenda. Otóż władca tych terenów, do których
należały Racławiczki, a był nim jeden z najbogatszych ludzi na
Śląsku Hubert Von Tiele - Winkler, właściciel zamku w Mosznej,
pewnego razu wybrał się na polowanie. Niewiadomo z jakiej przyczyny,
konie się spłoszyły i pognały w nieznanym kierunku. Zaczęto
poszukiwania tych koni. Jak głosi legenda konie te same zatrzymały
się w miejscu gdzie dziś znajduje się kaplica i tam też je
odnaleziono. Uradowany właściciel w podzięce Bogu postawił w tym
miejscu tę właśnie kaplicę, a że miało to miejsce 25 kwietnia
została ona poświęcona świętemu Markowi. Do historii naszej
miejscowości przeszedł też fakt historyczny, kiedy w 1683 roku Król
Jan Sobieski udał się do Wiednia aby pogromić Turków i przejeżdżał
przez nasze tereny. Zatrzymał się wraz z swoją armią na odpoczynek
na dzisiejszym boisku LZS - u i tam też spędził noc. Drzewo pod
którym spał nazwano drzewo Sobieskiego. Niestety do czasów
dzisiejszych drzewo to ze względu na swój wiek nie przetrwało
W Racławiczkach znajduje się Szkoła Podstawowa, Przedszkole,
Biblioteka, świetlica wiejska, wiejski ośrodek zdrowia z poradnią
ogólną, działa Ochotnicza Straż Pożarna (OSP) i LZS. Czynny jest
także Bar "Jubilatka".
Historia Kościoła
Pierwsze wzmianki o kościele parafialnym św. Marii Magdaleny w
Racławiczkach pochodzą z 1447 r. Należał on do archiprezbiteratu w
Głogówku, choć niemiecki badacz Carl Shinke umieścił go w
archiprezbiteracie opolskim. Informacje o nim zamieszczono w
rejestrze świętopietrza. Obok języka niemieckiego posługiwano się w
tutejszym kościele także językiem polskim. Np. kazania w latach
1687-1688 głoszone tu były także w języku polskim. Do parafii w
Racławiczkach należały wtedy tak jak i dzisiaj Dziedzice, Ścigów,
Smolarnia, Serwitut i Kopalina. Kościół Parafialny po raz pierwszy
jest wzmiankowany w 1447 r. jako mały, drewniany kościółek. W 1802
r. ksiądz Gregorius Breuer po wybudowaniu murowanego kościoła w
Strzeleczkach, rozpoczął budowę z kamieni polnych murowanego
kościoła w Racławiczkach. Obecna bryła świątyni wzniesiona została
staraniem wsi i dzięki wielu zamożnych ofiarodawców. W 1853 r.
wybudowano wieżę kościelną stojącą obok kościoła od strony
frontalnej. W latach 1912-1914 rozbudowano kościół łącząc go z wieżą
kościelną. Wieża ma 31 metrów wysokości, a kościół 10,60 metra.
Długość kościoła wynosi 26,20 metrów, a szerokość 15,70 metrów. W
prezbiterium kościoła występuje sklepienie krzyżowe i sufitowe z
fasadą. Na wieży znajduje się hełm baniasty z chorągiewką i z datą
1913. Ołtarz, ambona i chrzcielnica mają charakter barokowy i
pochodzą z pierwszej połowy XIX w. Znaczącym zabytkiem w kościele
jest także późnobarokowy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII
w. Najstarszym elementem kościoła jest wywodzący się być może
jeszcze ze starego kościoła zabytkowy dzwon odlany w 1618 r. przez
Adama Schrauba. Przez kilka wieków atrakcją kościoła był zegar
słoneczny umieszczony na wieży.
|